Φαρμακολογική Μελέτη Νέας Φαρμακοτεχνικής Μορφής Σταθερού Συνδυασμού Ιβουπροφαίνης και Ομεπραζόλης
Με βάση βιβλιογραφική έρευνα, μπορούμε να σχολιάσουμε ότι υπάρχουν λόγοι για μελέτες βιοϊσοδυναμίας (in vitro και in vivo) αλλά και κλινικές μελέτες που θα αφορούσαν μια φαρμακοτεχνική μορφή σταθερού συνδυασμού ιβουπροφαίνης και ομεπραζόλης. Η ήδη υπάρχουσα φαρμακοτεχνική μορφή σταθερού συνδυασμού ναπροξένης-ισομεπραζόλης αφορά σε ευρύ κοινό και ανοίγει το δρόμο για πολλές αντίστοιχες φαρμακοτεχνικές μορφές.
Βέβαια, θα ήταν χρήσιμο να ανατρέξει κανείς και στο Biopharmaceutical classification system (BCS), ένα σημαντικό φαρμακευτικό εργαλείο που βασίζεται στη συσχέτιση της διαλυτότητας ενός φαρμάκου με την βιοδιαθεσιμότητά του στο ανθρώπινο σώμα, επιτρέποντας την εκτίμηση του ρόλου 3 βασικών παραγόντων: της διάλυσης, της διαλυτότητας και της εντερικής διαπερατότητας. Με βάση το BCS, τα φάρμακα χωρίζονται σε 4 κατηγορίες ανάλογα με τη διαλυτότητα και τη διαπερατότητά τους, όπως φαίνεται στον παρακάτω πίνακα.
Η ιβουπροφαίνη και η ομεπραζόλη ανήκουν και οι δύο στην τάξη (ΙΙ), παρουσιάζουν δηλαδή χαμηλή διαλυτότητα και αυξημένη διαπερατότητα. Η ανάπτυξη ενός FDC προιόντος μπορεί να έχει καλές προοπτικές κυρίως όταν τα δύο φάρμακα του πιθανού σταθερού συνδυασμού ανήκουν σε διαφορετικές τάξεις BCS, όταν δηλαδή οι περιοριστικοί παράγοντες για την απορρόφησή τους είναι διαφορετικοί. Το δεδομένο αυτό πρέπει να εξεταστεί περαιτέρω και με κλινικές μελέτες ώστε να εξαχθεί ένα ασφαλές συμπέρασμα για το πώς συσχετίζονται οι διαλυτότητες και οι διαπερατότητες των δύο φαρμάκων προς μελέτη.
Τα παραπάνω είναι ένας μόνο παράγοντας από αυτούς που θα μπορούσαν να αποτελέσουν τροχοπέδη στην ανάπτυξη του προς μελέτη σκευάσματος. Όπως σε όλα τα φαρμακευτικά σκευάσματα, πρέπει να γίνουν εκτενέστατες μελέτες και να επενδυθεί πολύς χρόνος και επιστημονική εργασία για να μπορέσει το σκεύασμα τελικά να πάρει όλες τις απαραίτητες εγκρίσεις και πιστοποιήσεις ώστε να παραχθεί και να κυκλοφορήσει στην αγορά.