Βασικές Βιοϊατρικές Επιστήμες

Είναι κοινά αποδεκτό ότι η σωματική άσκηση έχει θεραπευτικές ιδιότητες, συνεπώς είναι σημαντικό να γνωρίζουμε αν αλληλεπιδρά με τα φάρμακα.

Ο σκοπός της παρούσας πιλοτικής μελέτης ήταν να εξετάσει την επίδραση της διαλειμματικής άσκησης υψηλής έντασης (γνωστή για την αντιδιαβητική δράση) σε βασικές φαρμακοκινητικές παραμέτρους σχετικά με την απορρόφηση της μετφορμίνης (φάρμακο εκλογής για τον Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 2). Δέκα υγιείς άνδρες συμμετείχαν σε δύο συνεδρίες. Οι συνεδρίες πραγματοποιήθηκαν με τυχαία αντισταθμισμένη σειρά και μεταξύ τους μεσολάβησε περίοδος μία έως δύο εβδομάδων. Στις δύο συνεδρίες οι συμμετέχοντες έλαβαν 1000 mg μετφορμίνης από το στόμα, 1-1,5 ώρες μετά την κατανάλωση του πρωινού. Στη συνέχεια έτρεξαν για 60 λεπτά με εναλλασσόμενη ένταση, ξεκινώντας 40 λεπτά μετά τη λήψη της μετφορμίνης και για τις επόμενες τρεις ώρες ξεκουράζονταν χωρίς να καταναλώσουν φαγητό ή ξεκουράζονταν για όλη τη διάρκεια της συνεδρίας χωρίς να καταναλώσουν φαγητό. Πραγματοποιήθηκαν λήψεις φλεβικού αίματος πριν από τη χορήγηση της μετφορμίνης και στις 0,5, 2, 2,5, 3, 3,5, 4, και 4,5 ώρες μετά τη χορήγηση της μετφορμίνης για τον προσδιορισμό της μετφορμίνης με υγρή χρωματογραφία συζευγμένη με φασματοσκοπία μάζας σε σειρά. Επίσης, έγιναν λήψεις τριχοειδικού αίματος για τη μέτρηση του γαλακτικού και της γλυκόζης. Έγινε σύγκριση των δεδομένων από τις δύο συνεδρίες μέσω των τεστ Wilcoxon ή Student t test.

Η μέγιστη συγκέντρωση της μετφορμίνης στο πλάσμα (Cmax) αυξήθηκε στη συνεδρία άσκησης σε σύγκριση με τη συνεδρία ελέγχου (p = 0.059). Ο χρόνος για να φτάσει στη Cmax (Tmax) μειώθηκε με την άσκηση (p = 0.009) και η επιφάνεια κάτω από την καμπύλη συγκέντρωση-χρόνου της μετφορμίνης ήταν υψηλότερη στη συνεδρία άσκησης (p = 0.047).

Ο συνδυασμός άσκησης και μετφορμίνης δεν προκάλεσε υπογλυκαιμία ή γαλακτική οξέωση. Συμπερασματικά, τα αποτελέσματα μας δίνουν μια πρώτη ένδειξη ότι η άσκηση επηρεάζει βασικές φαρμακοκινητικές παραμέτρους της απορρόφησης της μετφορμίνης.