Συμπεριφορική μελέτη ενήλικων ατόμων Zebrafish μετά από πρόκληση τραύματος εγκεφάλου
Το Zebrafish (Danio rerio) είναι ένα εξαιρετικό πειραματικό μοντέλο, από τα πιο καλά μελετημένα μέχρι σήμερα και ιδιαίτερα χρήσιμο σε πολλούς τομείς όπως η νευροβιολογία, η τοξικολογία, η γενετική, η περιβαλλοντική βιολογία, η τοξικολογία, η αναγεννητική ιατρική κ.ά. Το Zebrafish έχει πολλές φυσιολογικές ομοιότητες με τον άνθρωπο συμπεριλαμβανομένου του εγκεφάλου, που έχει ιδιαίτερη σημασία στη συγκεκριμένη ερευνητική εργασία. Επιπλέον, περίπου το 70% των γονιδίων του ανθρώπου που σχετίζεται με ασθένειες, αντιστοιχίζεται σε ομόλογα με εκείνων των Zebrafish.
Η χρήση του στον τομέα τη βιοιατρικής έχει αποτελέσει και συνεχίζει να αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της έρευνας και έχει συνεισφέρει με πολύ σημαντικά αποτελέσματα σε τομείς που αφορούν ασθένειες του ανθρώπου. H συγκεκριμένη μελέτη επικεντρώθηκε στο θέμα των τραυματικών εγκεφαλικών βλαβών (Trauma Brain Injury= TBI), που προκλήθηκαν με τη βοήθεια ενός καταλλήλως διαμορφωμένου μοντέλου πτώσης βάρους στο κρανίο ατόμων ψαριών, και της επίδρασής τους στην κινητικότητα και τη συμπεριφορά των ατόμων λίγες ημέρες μετά το χτύπημα. Οι τραυματικές εγκεφαλικές βλάβες έχουν αποκτήσει ιδιαίτερο ενδιαφέρον από την ερευνητική κοινότητα τα τελευταία χρόνια καθώς περισσότεροι από ενάμιση εκατομμύριο άνθρωποι το χρόνο προσβάλλονται από εγκεφαλικούς τραυματισμούς που κατηγοριοποιούνται είτε ως ήπιοι είτε ως πιο σοβαροί, ενώ 50000 άνθρωποι περίπου το χρόνο πεθαίνουν από σοβαρό εγκεφαλικό τραυματισμό.
Στη συγκεκριμένη έρευνα, μελετήθηκε η επίδραση του εγκεφαλικού τραυματισμού σε Zebrafish στην κινητικότητα των ατόμων μέχρι και έξι ημέρες μετά το «χτύπημα». Συγκεκριμένα, τα άτομα χωρίστηκαν σε δυο ομάδες, την ομάδα ελέγχου και την ομάδα έκθεσης σε τραύμα εγκεφάλου. Την ομάδα ελέγχου αποτέλεσαν 24 άτομα που υπέστησαν αναισθησία και μελετήθηκε η συμπεριφορά τους για έξι ημέρες μετά την ημέρα της αναισθησίας. Την ομάδα της έκθεσης σε τραύμα εγκεφάλου αποτέλεσαν 5 άτομα συνολικά τα οποία αναισθητοποιήθηκαν, και χτυπήθηκαν όλα με το ίδιο βάρος με ένα μοντέλο πτώσης βάρους στο κρανίο, και στη συνέχεια μελετήθηκε η συμπεριφορά τους για 6 ημέρες μετά το χτύπημα. Οι καταγραφές μελέτης της συμπεριφοράς και για τις δύο ομάδες ατόμων που μελετήθηκαν, περιλαμβάνουν τις παραμέτρους της συνολικής διανυθείσας απόστασης, της αναπτυχθείσας ταχύτητας και κινητικότητας, καθώς και της συχνότητας επισκεψιμότητας διαφόρων ζωνών του συστήματος ελέγχου της συμπεριφοράς και έδειξαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο ομάδων ατόμων, εκτεθειμένων και μη σε εγκεφαλικό τραυματισμό.